Gripið frammí í messu hjá mér

Drengurinn horfði á mig galopnum og einlægum augum og sagði hátt or skýrt: "Jesús er bestur!"  Ég var að tala til fólksins í kirkjunni á sunnudaginn var þegar þetta gerðist.  Þetta var ánægjuleg upplifun!  Börnin eru svo einlæg og þeim er svo eðlilegt að trúa því sem er fallegt og gott.  Þá líður þeim vel.

Við þurfum að segja börnunum frá Jesú Kristi, honum "sem gerði gott og græddi alla þá sem voru undirokaðir af djöflinum" eins og segir í Postulasögunni.  Það er málið. Það eru svo mörgum sem líður illa, eru svartsýnir, hafa misst vonina og horfa með kvíða fram á næsta dag.  Það góða við trúna á Jesú er að Jesús er ekki goðsagnapersóna. Hann lifði raunverulegu lífi, dó fyrir syndir okkar og reis upp okkur til lífs og réttlætingar.  Þessi veruleiki gefur fólki von. Jesús, hinn upprisni, lifir ávallt og við getum átt samfélag við hann í bæn og gegnum orð hans.  Þetta hefur gefið lífi mínu tilgang, fyllingu og gleði  ....og bjarta von til að horfast í augu við það sem í vændum er án þess að bugast eða fyllast svartsýni. 

Ég er því sammála drengnum sem hrópaði: "Jesús er bestur!" 

Nú er þörf á trúvörn kristinna manna, enda hafa árásar á þá og kristna trú farið yfir strikið

Í ljósi afhjúpunar þeirrar sem Morgunblaðið  framkvæmdi á vinnubrögðum og ljótu orðbragði Vantrúar er ljóst, að kristnir menn geta ekki látið allt yfir sig ganga.  Lengi hafa þeir sýnt mikið langlundargeð við árásum á trúna og það sem þeim er heilagt.  Lengi hafa ýmis skáld, leikarar, fræðimenn, stjórnmálamenn og annað áhrifafólk í ýmsum stéttum kastað skít í trú okkar kristinna manna og talið sig meiri menn fyrir bragðið.  Í reynd hafa þeir hins vegar sýnt hugleysi með þessu, vegna þess að þeir vissu að kristnir söfnuðir myndu seint grípa til vopna og verja sig.  Margir hafa talið sig hafa efni á að gera helga dóma kristninnar að aðhlátursefni í augum þjóðarinnar og það í sjálfu ríkissjónvarpinu.  Þetta er sorglegt og ekki til sóma. Á þessu þarf að verða breyting og eins þarf ríkisfjölmiðillinn að gefa þjóðinni frekari upplýsingar um hið fjölbreytta krisntihald sem er í gangi í hinum ýmsu söfnuðum.,Það er ekki nóg að vita allt um enska boltann, fólk vill líka vita hvað er að gerast á sviði heilbrigðrar trúar meðal hinna mörgu kristnu safnaða.

Það að hæða og spotta helga trú er engum til góðs. Það mun óhjákvæmilega rýra gildi kristninnar í augum margra sem þekkja lítið til hlutanna. Það virðist því miður vera markmið sumra. Fjölmiðlar ræða um þessar mundir um lélegt siðferði unga fólksins okkar -lauslæti, ótímabærar þungarnir, fýkniefnaneyslu o. fl. Ef við gerum trúna tortryggilega og hlægilega, þá mun unga fólkið snúa við henni baki. Mun það verða til góðs? Nei. Mér finnst menn varða að gæta orða sinna og athafna þegar þeir gagnrýna okkar heilögu trú. Ef unga fólkið þarfnast einhvers góðs í nestið fyrir framtíðina þá er það boðskapur Jesú Krists.  Hver hefur frekar hvatt til kærleika, miskunnsemi og virðingar fyrir manneskjunni og sýnt það með lífi sínu? Ef þú veist um einhvern annan, láttu mig þá vita. 

Er verið að kenna joga í grunnskólum? Joga er hugmyndafræði og lífsskoðunarstefna. Á slíkt erindi í grunnskóla frekar en kristin boðun?

Ég heyrði í morgun viðtal við jogakennara sem kennir joga í einum eða fleiri skólum Hjallastefnunnar.  Þar sagði viðkomandi kennari að joga væri æfingar og heimspeki. Heimspeki er viss afstaða til tilverunnar, t.d. að Guð sé persónulegur og höfundur (hönnuður) alls sem til er. 

Hindúar hafa sína trú og heimspeki. Þar á jóga upphaf sitt. Jóga var og er sjálfs-frelsunarleið hindúans. Jóga heimspekin gerir ráð fyrir að tilveran sé þrungin ópersónlegum guðlegum krafti. Guð er þar ekki kærleiksríkur persónulegur  faðir  sem elskar mennina eins og Guð kristinna manna.  Þeir kristnir menn sem leggja stund á jóga og jóga-heimspeki fjarlægjast óhjákvæmilega guðsmynd kristinnar trúar. Það ætti fólk að hafa í huga. Af hverju ættum við að kasta trúnni á kærleiksríkan Guð föður og taka trú á ópersónulegan, fjarlægan Braham (æðsta guð hindúa) sem ber engar tilfinningar til okkar og lætur okkur sjálf um að reyna að finna eigin leið til frelsunar frá synd og böli?  Guð faðir sendi okkur Jesú Krist sem kærleiksríkan lausnara og vin, sem gaf líf sitt okkur til lausnargjalds. Það er betri valkostur.

Foreldar ættu að hyggja að hvað verið er að kenna börnunum þeirra í leik- og grunnskólum, það skyldi þó ekki vera að jógakennarar séu komnir þar inn til að boða þessa grein hindúasiðar. Er Indland slík fyrirmynd og það velferðarríki að við þurfum að sækja þangað speki okkur til blessunar?  Þá er verið að fara yfir lækinn eftir vatni.

Eigum við einhverja óvini?

Abraham Lincoln var eitt sinn ásakaður fyrir það, að í stað þess að eyða óvinum sínum (í borgarastyrjöldinni í Bandaríkjunum), þá gerði hann þá að vinum sínum. Hann svaraði eitthvað á þá leið að hann “eyddi” óvinunum einmitt með því að gera þá að vinum! Frábært svar sem sýnir hið jákvæða hugarfar Lincolns. Annar góður maður sagði eitt sinn: “Ég á enga óvini, aðeins vini sem hafa villst af leið.”     Í samræmi við það ættum við að leitast við að sættast við “óvini” okkar og verða vinir þeirra, ef mögulegt er.

 Við sjáum á þeim deilum sem nú loga í okkar litla þjóðfélagi, að margt fólk er mjög reitt. Hatrammar glósur eru sendar manna á milli og mörgum er heitt í hamsi. Skýrasta dæmið er umræður og samskipti fólks á Alþingi.

Við, kristið fólk, megum ekki dragast með í þessum ljóta leik. Gætum þess að fyllast ekki fyrirlitningu eða reiði í garð annarra, jafnvel þótt þeir sendi okkur tóninn og kalli okkur öllum illum nöfnum. Í kjölfar neitunar borgarráðs á styrk til viðbyggingar við kirkjuna (Ísl. Kristskirkjan) sem ég þjóna, fékk ég yfir mig háðsglósur og skammir í fjölmiðlum og á bloggsíðum frá ólíklegasta fólki. Sem betur fer las ég minnst af þessu þegar orrarhríðin gekk yfir, en fyrir stuttu gúgglaði ég nafnið mitt og þá komu “herlegheitin” í ljós!

Skammir, ljót orð og fyrirlitning, sem við verðum fyrir, mega ekki spilla þeirri mynd sem manneskjan hefur í huga okkar. Það fólk sem þannig talar og framkvæmir er þrátt fyrir allt Guðs góða sköpun og okkur ber að virða og láta okkur þykja vænt um allt sem Guð hefur gert. Fyrirgefum ljót orð og hatursfulla framkomu fólks í okkar garð. Lítum á þetta fólk sem fanga illskunnar sem þarf að frelsast, bæði undan neikvæðninni og einnig í kristnum skilningi. Svörum ekki í sömu mynt. Sýnum stillingu, umburðarlyndi og kærleika. Þegar Jesús var krossfestur, bað hann sinn himneska föður að fyrirgefa kvölurum sínum vegna þess að þeir vissu í reynd ekki hvað þeir væru að gera –forsmá og kvelja sjálfan son Guðs. Jesús er okkar fyrirmynd hvað þetta varðar.

Ítalska þingið: Islam getur ekki kallast viðurkennd trúarbrögð þar í landi

Ég frétti í gær að þann 27 ágúst 2010 hafi gerst ótrúlega mikilvægur hlutur sem að mestu fór framhjá fjölmiðlunum. Ítalska þingið komst að þeirri niðurstöðu   að  islam - ,,sé stjórnmálahreyfing sem býr ekki   yfir  grundvallar mannréttindum, siðfræði og gildum  og fullnægi ekki þeim SKILYRÐUM, SEM VIÐURKENND TRÚARBRÖGÐ búa yfir og á því ekki rétt á þeim styrkjum sem viðurkennd trúfélög njóta á Ítalíu.“

Þessi frásögn, sem AKI Italiano, sagði fyrst frá, bendir til þess að ítalska stjórnin beitti raunsæi og heilbrigðri skynsemi til að komast að þessari mikilvægu niðurstöðu. 

Samkvæmt úrskurðinum, er fyrirstaðan fyrir því að islamstrú verði viðurkennd á Ítalíu þessi: "...róttækir imamar, fjölkvæni og skortur á því að styðja kvenréttindi meðal múslímskra innflytjenda".  Þetta er svo sannarlega umhugsunar- og eftirbreytnivert.

Aðventan byrjar -hvaða þýðingu hefur Jesús Kristur fyrir samtímann?

Mikla!  Í stuttu máli sagt hefur ENGINN trúabragðahöfundur flutt eins frábæran boðskap og hann og verið eins mikill mannvinur og hann.  Samt förum við hjá okkur þegar nafnið hans er nefnt, nema það sé sagt í hálfkæringi eða notað sem vandlætingar upphrópun. Það er  kominn tími til að áhrifamenn, og reynar allir, fari að líta í Nýja testamentið og lesa sig til, rifja upp orð og verk þessa dásamlega manns.

 Menning okkar, ekki síst sú sem kemur frá enskumælandi löndum, ber mörg merki áhrifa orða Jesú. Þetta sjáum við í kvikmyndum, fyrirsögnum blaða, texta skáldverka og meira að segja í ræðum stjórnmálamanna, jafnvel íslenskra!   En væri ekki vit í því að fletta upp í frumheimildinni, bæði til að fara rétt með og eins til að vita í hvaða samhengi þessi orð hans voru upphaflega sögð. Hægt er að kaupa sér Orðalykil að Biblíunni og finna alla þessa staði (orð og orðasambönd) til að finna hvar þau standa og rifja þau upp.

Ég hvet alla, já ALLA, til að nota aðventuna til að taka sér Nýja testamentið í hönd og rifja upp söguna um Jesú. Þetta er rétti tíminn.  Lestu eitt guðspjallanna, t.d. Lúkas eða Jóhannes, og þú verður margs vísari og munt eflaust undrast hvað þetta er athyglisverð lesning og hvað Jesús hefur verið einstakur og frábær  á allan hátt.

Æ, látið Skálholt í friði

Á nú að fara að gera Skálholtsstað að vettvangi deilna og ófriðar?  Er ekki komið nóg af deilum og ósætti á kirkjulegum vettvangi?  Þessar hugmyndir um Þorláksbúð og endurreista miðaldakirkju á staðnum eru ekki af hinu góða.  Þegar ég fyrst sá veggi Þorláksbúðar hugsaði ég: Hvað er nú þetta? Allt á skakk og skjön við hina fögru dómkirkju? Þetta er algjört stílbrot.  Getur nánast hver sem er gert hvað sem er í Skálholti? Getur einhverjum hópi eða einstaklingi dottið eitthvað í hug og síðan leyft sér að æða með hugmyndina  fram og krefjast þess að hún verði raunverð á staðnum? Svona vinnubrögð ganga ekki. 

Ég segi, látið Skálholt í friði! Staðurinn er frábær eins og hann er og allar viðbætur og breytingar þarf að gera með aðgát og í friði.  Skálholt er ekki einungis eign þjóðkirkjunnar, hann er staður allrar íslenskrar kristni. Við sem tilheyrum fríkirkjunum eigum einnig hlut í Skálholti og þjóðkirkjumenn verða að umgangast hann með það í huga.  Allar kirkjudeildir eiga að geta komíð í Skálholt til helgihalds, menntunar, þjálfunar og til að njóta lista og það í FRIÐI og SÁTT. 

Þorláksbúðarmenn, dragið áform ykkar til baka eða finnið húsinu annan stað (í Skálholti), stað sem friður getur ríkt um, en farið ekki fram með þessu offorsi.  Og þið, sem viljið endurreisa miðaldatimburkirkjuna, þetta er óráð. Slíkt bákn myndi skemma heildarmynd staðarins og verða baggi á rekstri Skálholts.  Látið þetta mál niður falla. Við þurfum frið um Skálholt.

Kirkjurnar eru mistækar en Kristur frábær

Ég sagði mig úr þjóðkirkjunni árið 1997 þegar ég tók þátt í því að stofna Íslensku Kristskirkjuna. Ég hef ekki séð eftir því. Ég er þeirrar skoðunar að boðskapur Jesú Krists sé svo frábær að ekki megi útvanta hann eins og gert var í ríkum mæli í biskupstíð Ólafs Skúlasonar. Þá fór margt úr böndunum. Vikið var frá mikilvægum atriðum trúarinnar, ekki síst á siðferðissviðinu. Þá lagðist vetur yfir þjóðkirkjuna og enn örlar lítið á vorinu, því miður. 

Jesús Kristur er aðalatriðið, kirkjan er það ekki. Hún er "afurð" kenningar hans og lífs. Henni var falið að kynna mannkyni boðskap hans. Þar krefst Drottinn trúmennsku umfram allt. Kirkjan er ekki vettvangar alls konar tilraunastarfsemi í framanlegum kenningum. Orð Krists skulu standa, þótt skipulagi og starfsaðferðum megi breyta.

Mér er hlýtt til þjóðkirkjunnar og á þar marga góða vini, en alls konar miður góðar skoðanir -frjálslyndar, neikvætt skilið-  og sterkir straumar, sumir andkristnir í eðli sínu, leika þar lausum hala.  Þar er upplausnarástand í kenningu, siðferði og áherslum sem eru að stórskaða þjóðkirkjuna. Þjóðkirkjan þarf að fá aftur biskup og presta sem starfa í anda Sigurbjörns Einarssonar, fólk sem er trútt biblíulegri kenningu en ekki tækifærisinnaðir frjálslyndismenn. Frjálslyndi er slæmt þegar það víkur frá traustum, sígildum og góðum sannindum en gott þegar það finnur leiðir til að koma fagnaðarerindi Jesú Krists til skila til síbreytilegrar menningar.

En þjóðkirkjan ber ekki ein safnaða fingraför mistækra manna, það gera allir söfnuðir, kristnir sem og ekki kristnir. Allt mannlegt skipulag er háð stund og stað og um leið ófullkomið, einnig söfnuðurinn sem ég leiði, það játa ég án þess að hika. En aðalatriðið er þetta: Kristinn söfnuður á að vera trúr boðskap Jesú Krists og postula hans í Heilagri ritningu.  Frávik frá þeirri meginreglu kann ekki góðri lukku að stýra. Ef einhvers er þörf á okkur tímum, þá er það ný siðbót, þar sem lögð er áhersla á Ritninguna, trúna og náðina, rétt eins og siðbótarmenn 16. aldar gerðu á sínum tíma.

   

Mikið er ég þakklátur fyrir að hafa, ungur að árum, kynnst Jesú Kristi.

Ég er viss um að mitt mesta gæfuspor í lífinu var þegar elsti bróðir minn fór með mig á drengjafund í KFUM, þegar ég var 6 ára. Foreldrar mínir voru ekkert "meira" trúaðir en gerist og gengur. Mér var þó kennt að signa mig þegar ég fór í hreina nærskyrtu og fara með alþekktar barnabænir, meira var það ekki. Ég man ekki eftir því að farið væri í kirkju eða talað um trúna á heimilinu.

Séra Friðrik Friðriksson, sá mikli mannvinur og öðlingur, stofnaði KFUM hér í Reykjavík í ársbyrjun 1899. Sá mjói vísir varð upphaf blessunar fyrir marga, já þúsundir þegar tímar liðu.  Ég er einn þeirra sem nutu góðs af.  Kjarninn í boðskap séra Friðriks var persóna og kenning Jesú Krists. Nú 60 árum eftir að ég kynntist KFUM og var kennt að líta til Jesú Krists sem hins æðsta og göfugasta sem gengið hefur um þessa jörð, er ég sannfærðari en nokkru sinni að þar er grunnur hamingju minnar.

Í dag er þakklætið mér efst í huga. Mikil blessun hefur fallið mér og fjölskyldu minni í skau vegna áhrifanna frá Jesú. Það er enginn sem hann. Mannkærleikur, réttsýni, fyrirgefning, einurð, sannleikur, trú, von.... já allt þetta streymdi frá honum, og gerir enn, hann er jú upprisinn!

Ef ég á eitthvert heilræði fyrir þig sem þetta lest, þá er það þetta: Kynntu þér orð, verk og líf Jesú í einlægni og leyfðu öllu því góða sem þar er að finna að auðga líf þitt, styrkja trú þína á kærleika Guðs til þín og gefa þér  von sem nær út yfir gröf og dauða.

Eru trúmál bannvara í ríkissjónvarpinu?

Í danska ríkissjónvarpinu var nýlega fróðlegur samtalsþáttur um mikilvæg lífsgildi þar sem fulltrúar nokkurra trúarbragða ræddu málin. Af hverju eru aldrei sýndir slíkir þættir í ríkissjónvarpinu?  Trúmál eru heitu málin  og fólk vill gjarnan heyra um þau fjallað á lifandi og upplýsandi hátt.

Má ekki fjalla um slik mál í sjónvarpinu? Eru þeir sem þar ráða með fóbíu fyrir kristinni trú? Komi fyrir að fjallað sé um kristna trú í sjónvarpinu, þá eru það helst þættir sem gera trúna tortryggilega. Sýnt er frá einhverjum öfgahópum sem allir hneykslast á. Áhrifin af slíku áhorfi er þau að almenningur verður afhuga kristnum söfnuðum sem hafa sannfæringarkraft og vilja að meðlimirnir séu virkir og eigi lifandi trú.  Slíkt er talið öfgar. Það er eitthvað að okkur Íslendingum hvað þetta varðar. Við köstum barninu út með baðvatninu. Það nægir að heyra um voðaverk manna sem segjast vera "kristnir" en drepa síðan saklaust fólk. Áhrifin af slíkum fréttaflutningi er oft sú að fólk fær andúð á þeim sem vitna um trú sína og segjast vilja taka hana alvarlega. Öfgafólk, eins og norski fjöldamorðinginn Breivik er aðeins er aðeins brotabrot af þeim stóra hópi sem telur sig kristið. Mikill meirihluti þeirra sem ég þekki hér á landi, fólki sem vill lifa eftir orðum Jesú Krists, lesa Biblíuna og lifa bænalífi,  eru gott og heiðarlegt fólk. Það er fólk sem vill þjóð sinni vel og lifir heiðarlegu lífi. 

Ríkisfjölmiðlarnir hér þegja yfirleitt um kristilegt starf sem er heiðarlegt, heilbrigt og blessunarríkt en segja frá undantekningum þar sem óheilindi, hræsni eða ofbeldi finnst. Þetta finnst mér ömurlegt og oft hef ég orðið gramur yfir vondum vinnubrögðum ríkisfjölmiðilsins í þessu sambandi. Sagt er frá íþróttum, leiklist, bókmenntum lon og don, en við fáum nær ekkert að frétta af kraftmiklu og lifandi kristilegu starfi.....

Mér finnst við sem erum kristin og viljum starfa í þeim anda, eigum rétt á þvi að frá slíku starfi sé sagt í ríkisfjölmiðlunum, ekki síður en öðru sem telst mannbætandi. Við greiðum háar upphæðir til að reka ríkisútvarpið, en svo er þar ekkert sagt frá öllu þessu góða starfi!  Þetta verður að breytast. Ég hvet allt kristið fólk til að láta í sér heyra og krefjast þess að breyting verða á þessum málum.